Terwijl ze naast Marieke de Laan van de Oude Spinsters verder afliep, was Susanna zo in gedachten verdiept, dat ze niet in de gaten had hoe bij elk huis dat ze ... » 

Terwijl ze naast Marieke de Laan van de Oude Spinsters verder afliep, was Susanna zo in gedachten verdiept, dat ze niet in de gaten had hoe bij elk huis dat ze voorbijliepen de gordijnen opzij geschoven werden en tientallen lichtblauwe ogen hen nastaarden.

Susanna en haar beste vriendin Marieke waren die middag alle speelgoedwinkels afgeweest op zoek naar een bobijn, het speelgoedbeest dat Marieke op televisie had gezien en waar ze op slag verliefd op was geworden. Susanna vond het maar een gewoon speelgoeddier, maar toch... hij had een uitdrukking in zijn ogen die haar kippevel bezorgde.
Ze vertrouwt het daarom helemaal niet als Marieke zomaar een bobijn krijgt van een vreemd oud vrouwtje uit de Laan van de Oude Spinsters, `Je moet me beloven dat hij je beste vriendje wordt,' had de vrouw gezegd. `Alles moet je hem vertellen.'
Vanaf dat moment merkt Susanna dat haar vriendin begint te veranderen. Ze heeft alleen maar oog voor haar bobijn en wil niets meer met Susanna te maken hebben. Ook draagt ze alleen nog zwarte kleren.
Maar Marieke is niet de enige die verandert. Steeds meer kinderen uit Susanna's klas komen in het bezit van een bobijn, ook haar zusje. Het wordt een echte rage.
Toch wil Susanna nog steeds geen bobijn. Hoe eenzaam ze daardoor ook wordt, ze houdt vol en blijft zichzelf. Totdat ze op een middag een zielig miezerig bobijntje in de speelgoedwinkel ziet liggen, een echt buitenbeentje zoals zijzelf. Zou ze toch...? In een opwelling neemt ze de bobijn mee. Dan wordt het haar duidelijk wie er achter deze rage zit... «