In zijn biografie vertelt Willy De Wuffel hoe hij als kleine jongen telkens met zijn vader mee moest op café, zodat die op tijd naar huis zou terugkeren. Daar w... » 

In zijn biografie vertelt Willy De Wuffel hoe hij als kleine jongen telkens met zijn vader mee moest op café, zodat die op tijd naar huis zou terugkeren. Daar werd de basis gelegd voor zijn levenslange passie: schilderen. We volgen Willy op de schoolbanken aan de Academie voor Schone Kunsten in Aalst en de Hogere Schilderschool Domien Steurbaut in Gent. Gaandeweg zien we hem uitgroeien tot een vakman die zijn droom waarmaakt: zijn eigen zaak uitbouwen. Zijn leven lang houdt Willy een pleidooi voor gedegen vakmanschap en langetermijndenken dat voorbijgaat aan het directe winstbejag. Dit alles in het belang van de conservatie van ons onroerende patrimonium.Anekdotes en technische details vloeien door elkaar in deze biografie, waardoor één van de oudste ambachten zelf tot leven komt. «