Ron de Zeeuw en R.C. de Zeeuw zijn 1 en dezelfde persoon.

Schaduwgrens heb ik in 1 dag uitgelezen. Het verhaal over mensensmokkel met als hoofdpersoon de ietwat knorrige hoofdinspecteur Jan Houter is weliswaar complex door de verschillende verhaallijnen, maar dat maakt het juist extra spannend en geeft een meedogenloos inzicht in de manier van denken van de andere hoofdpersonages, zowel de 'goeden' als de 'slechten'. Ik noem hier o.a. de inhalige Quaiser (mensensmokkelaar die via via junkies chartert voor het vervoer van illegalen), de gehaaide Jenny (verslaafde ex-prostituee en brein achter het nieuwe mensensmokkelnetwerk), de koele, zeer intelligente Li Tan (officier van justitie), de sympathieke Anil Soedamah (inspecteur van Surinaamse afkomst).

Jenny staat borg voor onverwachte uitspraken en is meester in het afzeiken en manipuleren van de verslaafde randfiguren in het boek. Haar legendarische eerste tocht met illegalen naar Dover in een wrak van een Polo is met koele humor beschreven. Voor vertrek vraagt ze aan de inhalige mensensmokkelaar Quaiser: "Even een puntje. We zijn met zijn negenen, mij meegerekend. Wie gaan er in de Polo en wie gaan er lopen?"

In de loop van het verhaal heeft ze enkele toevallige ontmoetingen met Houter, zij weet wie hij is maar Houter heeft nog geen enkel vermoeden van haar rol in het geheel... In gesprek met Houter zegt ze: "De meeste mensen denken dat ze kunnen denken omdat ze nu eenmaal de hele dag denken, terwijl hoe ze denken net zoveel met echt denken te maken heeft als vliegeren met vliegen".

Kortom een verrassend en intrigerend boek dat je van de eerste tot de laatste bladzijde in zijn greep houdt.