Toen de Haagsche Tramwaymaatschappij (HTM) in 1896 bij het gemeentebestuur van Den Haag toestemming vroeg om haar paardentram om te zetten in een elektrisch net... » 

Toen de Haagsche Tramwaymaatschappij (HTM) in 1896 bij het gemeentebestuur van Den Haag toestemming vroeg om haar paardentram om te zetten in een elektrisch net, barstte in Den Haag een heftige discussie los. Veel Hagenaars waren bang dat de bovengrondse geleiding gevaarlijk zou zijn en de straten zou ontsieren. Ook de rijksoverheid was sterk gekant tegen de bovenleiding in en rond het Buitenhof. Uiteindelijk besloot de Haagse gemeenteraad de HTM elektrische trams te laten exploiteren en een nieuwe brede straat - de Hofweg - in het centrum aan te leggen waarover deze trams zouden rijden. De tram maakte vervoer over grotere afstanden mogelijk en was met zijn lagere prijzen een meer democratisch vervoermiddel dan de paardentram eerder. Bovendien was ze aanleiding om de straten van elektrische straatverlichting en reclames te voorzien. De elektrische tram fungeerde zo op meerdere manieren als een symbool van het moderne Den Haag.

Het boek behandelt niet alleen de Haagse tram, maar ook de trams in Amsterdam, Rotterdam en Utrecht en de opkomst van de auto en fiets en besteedt tevens aandacht aan de sanitaire omstandigheden op straat. In dit boek op het snijvlak van techniek- en stadsgeschiedenis staat de wisselwerking tussen de techniek en het gebruik van de straat in deze vier steden centraal. De uiteenlopende manier waarop riolen, trams en asfalt werden toegepast, resulteerde in straten van uiteenlopend karakter. De geschiedenis van het Rokin en Damrak, de Coolsingel, het Spui en Buitenhof en het Vredenburg toont dit. «