Wat missen we als we maar niet ophouden met missen? En hoe maken we die honger productief en essentieel, in plaats van bijtend en vernietigend? Die vragen houde... » 

Wat missen we als we maar niet ophouden met missen? En hoe maken we die honger productief en essentieel, in plaats van bijtend en vernietigend? Die vragen houden Christian Wiman bezig terwijl hij de relaties tussen kunst en geloof, dood en faam, hemel en vergetelheid onderzoekt. Vóór alles is Radicaal licht een liefdesbrief aan de poëzie, die vol staat met ontroerende, verrassende en soms grappige ontmoetingen met de dichters die Wiman gekend heeft. Seamus Heaney begint een plotseling intiem gesprek over geloof; Mary Oliver stopt de helft van een dode duif in haar zak; A. R. Ammons gaat voor een publiek staan en weigert te lezen. Radicaal licht is even dringend en intens als levendig en onderhoudend. Een scherp vervolg op Wimans eerdere memoire Mijn heldere afgrond. «