In de energiesector krijgt de samenwerkingsrelatie tussen overheden en particuliere organisaties onder meer gestalte in Publiek-Private Samenwerking (PPS). Met ... » 

In de energiesector krijgt de samenwerkingsrelatie tussen overheden en particuliere organisaties onder meer gestalte in Publiek-Private Samenwerking (PPS). Met name bij de productie en distributie van groen gas hebben beide typen organisaties hoge verwachtingen van PPS. Een dergelijk verband zou vormen van marktfalen, netwerkfalen en overheidsfalen kunnen voorkomen.Op het moment dat een overheid toetreedt tot PPS, mag het functioneren van het verband niet alleen worden beoordeeld vanuit het oogpunt van effectiviteit. De democratische legitimiteit van de overheidsbehartiging van de betrokken publieke belangen mag door de samenwerking immers niet worden aangetast.In dit boek worden de legitimiteitsrisicos besproken van PPS-projecten die gericht zijn op het vergroten van de productie en distributie van groen gas. Daarbij wordt aannemelijk gemaakt dat de legitimiteit van beleids- en besluitvorming in PPS bij groengasprojecten kan worden gewaarborgd. Daarvoor is het zaak dat de keuze voor de handelingscontext waarbinnen de PPS gestalte krijgt en de keuze van de bijbehorende rechtsvormen meer systematisch en methodisch worden doordacht en aangepakt. Dat kan worden bewerkstelligd aan de hand van een ex-ante analysekader, waarvoor dit boek een handreiking doet.Maurits Sanders is als hoofddocent bestuurskunde verbonden aan Saxion. Hij is tevens executive director van het Netherlands Institute of Government (NIG). «