Professor dr. Piet Fontaine

Dit boek biedt eerst een kort, maar bijzonder zorgvuldig overzicht van de geschiedenis van de kinderpsychiatrie tot ongeveer 1950. Dit vormt de aanloop tot een ... » 

Dit boek biedt eerst een kort, maar bijzonder zorgvuldig overzicht van de geschiedenis van de kinderpsychiatrie tot ongeveer 1950. Dit vormt de aanloop tot een sterk gedocumenteerd relaas over het rijkgevulde beroepsleven van prof. dr. Piet Fontaine (°1924). Fontaine is een pionier op het gebied van de kinderpsychiatrie en de psychotherapie in België. Hij studeerde eerst kindergeneeskunde in Straatsburg en daarna kinderpsychiatrie in Leiden en in Utrecht.Fontaine vestigde zich in 1957 als de eerste kinderpsychiater in Leuven, werd het eerste hoofd van de Dienst voor Kinderpsychiatrie in het Universitaire Ziekenhuis St.-Rafaël in Leuven en bouwde, als perfect tweetalige, een academische carrière uit aan de KU Leuven en de UCLouvain. Hij was als kind gefascineerd door spel en speelgoed en werd later een befaamd speltherapeut. Maar al snel onderkende hij ook de behoefte aan begeleiding van de ouders. Al speelde Fontaine ook een belangrijke rol bij de professionalisering van de residentiële zorg voor kinderen met beperkingen, zijn grootste wapenfeit is ongetwijfeld dat hij achtereenvolgens de groepstherapie, het psychodrama en de gezinstherapie heeft geïntroduceerd in België. Therapieën waarin hij internationale faam wist te verwerven.Zijn hele leven getuigt ook van een groot sociaal engagement en diepe bekommernis voor gezinnen in armoede. Tot vandaag streeft hij ernaar in het kader van ATD (All Together in Dignity) de armen een volwaardige stem te geven.Walter Hellinckx, orthopedagoog, is ere-gewoon hoogleraar aan de KU Leuven. Hij verrichtte wetenschappelijk onderzoek op het domein van kinderen en jongeren met emotionele of gedragsstoornissen en was hoofd van de Orthopedagogische Consultatiedienst van de Faculteit der Psychologie en Pedagogische Wetenschappen. Daarnaast is hij een groot bibliofiel en heeft hij een levendige interesse voor de vroege geschiedenis van de hulpverlening aan kinderen. Naast vele boeken en tijdschriftbijdragen over zijn vakgebied publiceerde hij ook over minder bekende pioniers uit de geschiedenis van de orthopedagogiek en de kinderpsychiatrie en een bewerking van het boek van A.M.J. Chastenet de Puységur (1751-1825), De Kleine Alexander, over een jongetje met aanvallen van ‘razernij en waanzin’. «