De vooraanstaande Iraanse schrijver Hushang Golshiri (1938-2000) werd geboren in Isfahan, een stad die vaak een rol speelt in zijn verhalen. Hij studeerde Perzi... » 

De vooraanstaande Iraanse schrijver Hushang Golshiri (1938-2000) werd geboren in Isfahan, een stad die vaak een rol speelt in zijn verhalen. Hij studeerde Perzische letterkunde, waarna hij onder meer als leraar werkzaam was. Zijn activiteiten in de verboden communistische partij leidden in 1963 tot gevangenschap. Na zijn vrijlating wijdde hij zich uitsluitend aan de literatuur. Toch bleef de politiek hem achtervolgen. Zowel onder de sjah als na de Islamitische Revolutie van 1979 was hij betrokken bij de Iraanse schrijversbond, die streed tegen censuur. Veel van zijn latere werk kon alleen in het buitenland verschijnen. Zijn werk is vertaald in onder andere het Engels, Zweeds, Duits en Frans.
Golshiri onderscheidt zich door zijn oorspronkelijke stijl. De opzet van zijn werk verraadt de invloed van de Iraanse filmkunst, die in zijn tijd tot grote bloei kwam.

Deze bundel bevat vijf korte verhalen en een novelle uit verschillende perioden van Golshiri's schrijverschap. Hij beschrijft de uitzichtloosheid van het dagelijks bestaan, waaraan men slechts door illusies kan ontsnappen. Maar ook bespot hij de obsessies van een geheim agent uit de tijd van de sjah en de fanatieke vervolging van alcoholgebruik door religieuze scherpslijpers. Niet zelden grijpt hij terug op motieven uit de klassieke Perzische literatuur.
De beroemde novelle Prins Ehtedjâb (1969) schetst de schuldgevoelens van een nazaat van een oud vorstengeslacht over de misdaden van zijn voorvaders. Dit fascinerende verhaal is gebaseerd op historische gegevens, maar is tevens een tijdloze aanklacht tegen wreedheid, willekeur en onderdrukking.

Uit het Perzisch vertaald door G. van de Berg, J.T.P. de Bruijn, A. Seyed-Gohrab en J. ter Haar «