Vanaf de eerste bladzijde zat ik vastgeklonken aan Pieter Vos. Ik kon het boek ook moeilijk wegleggen. Het verhaal over de onvoltooide zoektocht naar zijn tienerdochter Anneliese en de nieuwe zoektocht naar Katja is verdeeld in vijf delen. Ieder deel beschrijft één dag.
Er komen behoorlijk wat karakters in voor, en het is een lijvig verhaal maar ze zijn zo duidelijk beschreven dat ze meteen mensen voor me werden. Ik las op dat moment niet slechts het boek, maar ik keek naar hen, de mensen in het verhaal.
De diverse verhaallijnen lopen goed in elkaar over. Tot het laatst blijf je als lezer geboeid het verhaal volgen, je weet niet hoe het af zal gaan lopen. Op het eind werd ik verrast.

Het is duidelijk dat deze auteur veel onderzoek heeft gedaan naar Amsterdam, de Nederlandse gebruiken en gewoonten. Ook de verbintenis van Nederland en Suriname is onderdeel van het verhaal. De personages delen hun gedachten met de lezer, waardoor je als toeschouwer nog meer in het verhaal getrokken wordt.

Een verhaal van deze tijd, uit dit land, met óns als lezers. Met échte mensen als personages.
Je hebt er terwijl je leest geen idee van dat dit boek niet door een Nederlands auteur is geschreven.
Ik heb er van genoten.

Ik kijk uit naar het vervolg van 'Poppenhuis', waar David Hewson momenteel aan werkt.
Dit boek waardeer ik met 5/5 sterren *****