<strong>Politiegeweld</strong> maakt deel uit van de maatschappelijke dynamiek, evenals het geweld van burgers tegen de politie. De legitimiteit van politiegewe... » 

Politiegeweld maakt deel uit van de maatschappelijke dynamiek, evenals het geweld van burgers tegen de politie. De legitimiteit van politiegeweld en de veiligheid van agenten behoren punten van voortdurende aandacht te zijn voor politiek en bestuur. Hoe hanteert de politie het geweldmonopolie? Wat is er in de loop der jaren veranderd in het geweldgebruik van en tegen de politie? Wat zijn de gevolgen van het geweldgebruik van en tegen de politie? Dit zijn vragen waarop in dit proefschrift de antwoorden zijn gezocht.Deze antwoorden leveren een ambivalent beeld op. Zo blijken politiekogels in een gewelddadiger geworden samenleving nu niet méér slachtoffers aan burgerzijde te maken dan 25 jaar geleden. Nederland loopt hiermee in de pas met omliggende landen. In de jaren 1990 werden er minder agenten gedood door burgers dan in de jaren 1970. Waarschijnlijk zijn deze positieve resultaten mede toe te schrijven aan verbeteringen in wet- en regelgeving, opleiding en training en aan de ontwikkeling van geweldspecialismen bij de politie, zoals de arrestatieteams. Toch raakten er in de jaren 1990 twee keer zoveel agenten gewond door geweld van burgers als in de jaren 1970.Politieel geweldgebruik en de gevolgen daarvan worden niet systematisch geregistreerd. De politiek-bestuurlijke verantwoording voor de uitoefening van het geweldmonopolie laat mede daardoor te wensen over. Sociaal-wetenschappelijk theorieën laten zien dat publiek debat en aandacht voor de legitimiteit van politiegeweld dempend en nuancerend werken op het politiegeweld. De verbetering van de veiligheid voor politie en burger en van de legitimiteit van het politiewerk in gevaarsituaties vormen twee belangrijke uitdagingen aan het politieleiderschap en aan bestuur en politiek. Een rustig bezit zal het geweldmonopolie van de overheid nooit worden. «