De eerste drie delen van de Gone serie, waren erg spannend. En ik hunkerde dan ook om verder te gaan. Waar deel één en twee nog redelijk goed eindigde, is dat bij deel drie niet het geval. Er heerst nog altijd chaos en er is iets van een nog onschuldig griepje opkomst.

Het drinkwater in het meer waar de kinderen water halen, begint op te drogen. De benzine die de auto’s nodig hebben om er te komen, ook. Sam wordt daarom op pad gestuurd om opzoek te gaan naar water, er moet toch nog ergens water zijn?
Een klein groepje, waaronder Sam, gaan de wildernis in. Laten de stad achter zich, die op het punt staat om te verdrinken in de chaos. Parasieten steken de kop op, en dat is nog niet het ergste er komt een insectenleger aan gemarcheerd onder leiding van iemand die grootse angst verspreid. Wie kan hen verslaan nu Sam, met de beste freaks, op pad is?
En de griep die steeds ergere vormen lijkt aan te nemen, kan die nog gestopt worden nu de medicijnen op zijn. En het zoete water zeer schaars is geworden?

In het boek verschuift de aandacht tussen Edillio in de stad en naar Sam. Af en toe duikt Caine op, die in dit boek een belangrijke rol op zich krijgt.
Het is vooral nagelbijtend lezen terwijl je voelt hoe met de minuut de situatie verslechtert. Hoe er steeds meer ellende samenkomt en er bijna geen uitweg meer lijkt te zijn. Je hebt geen idee waar het heen gaat, de uitzonderlijke hoop momenten, geven de kinderen de kracht om door te gaan. Maar of het voldoende is om te overleven?

Als je samen met sommige van de FAKZ deel vier overleeft, wil je weten wie het redden in deel vijf.