Een kelkblad, bloemblad en een doorn <br/>zomaar bij zomerochtendgloren - <br/>Een kolfje dauw - een bij of twee - <br/>een bries - <br/>die door de bomen speel... » 

Een kelkblad, bloemblad en een doorn
zomaar bij zomerochtendgloren -
Een kolfje dauw - een bij of twee -
een bries -
die door de bomen speelt -
en ik ben roos geworden

** Emily Dickinson

Verwondering, weetgierigheid, ze zijn een zegen en een vloek. Geen dier
dat zich afvraagt waarom het leeft, waarom het hier rondloopt. Maar de
mens... Hij zoekt en zoekt. Steeds verder zoekt hij, steeds beter beheerst hij
zijn wereld, de materie. Beheerst hij ook de diepten van zijn geest?
Een zoektocht naar binnen is iets ontzagwekkends.Wie daarbij enige
subtiliteit bezit, ontdekt schrikbarende aspecten in zichzelf, naast
sprankelende kleuren van welgezindheid en liefde. Er is een zekere
nieuwsgierigheid nodig, en een zeker verlangen om op zuivere bodem te
stoten.
Waar ligt de oorzaak van bewust leven? Is het honger, drang naar voedsel?
Is het onze drang om de eigen kring, de eigen familie of stam te behoeden?
Was het een zucht naar emoties en aandoeningen die we zochten, die ons
slim hebben gemaakt en waardoor het denkvermogen zich ontplooide?
Of is het iets heel anders? Is het een vleugje wind, iets onnoembaars, een
kolfje dauw, zomaar bij het zomerochtendgloren, dat je op zoek deed
gaan... en rozen deed vergaren, in mensendienst? En leerde je niet, door dat
heerlijk boeket van verdiensten, hoe waar die regel is uit Gilbert Bécauds
chanson: L'important, c'est la rose... dat het de roos is, waarom het gaat?
«