Book
Simon Garfields belangstelling voor kaarten wordt gewekt wanneer hij als kind dagelijks de metrokaart in de Londense subway bestudeert. Zijn fascinatie is sindsdien alleen maar toegenomen. In Op de kaart onderzoekt hij hoe kaarten, vanaf de eerste schetsen van de oude Grieken tot aan Google Maps, onze geschiedenis hebben gemaakt en beïnvloed. Garfield verhaalt over de onmogelijke opdracht om Afrika in kaart te brengen, over het maken van de perfecte globe, over Ptolemeüs en Johannes Blaeu, over de ontdekkers van de Zuidpool en de `Star Maps in Hollywood. En waarom heet Amerika eigenlijk niet Columbus? Op de kaart is een onweerstaanbare zoektocht, rijk geïllustreerd en vol vermakelijke anekdotes, naar waar we waren, waar we zijn en waar we naartoe gaan. `Een verrukkelijk boek over letterliefde, schreef De Morgen over het veelgeprezen Precies mijn type, waarin Simon Garfield de geschiedenis van de typografie belicht. Op dezelfde enthousiasmerende, onnavolgbare wijze schrijft hij in Op de kaart over landkaarten en atlassen.Simon Garfield (1960) is journalist en schrijft voor The Independent en The Observer. Hij heeft vele non-fictieboeken op zijn naam staan. Recent verscheen van hem het reeds herdrukte Precies mijn type, een boek over letters. «
Boeklezers.nl is a network for social reading. We help readers discover new books and authors, and bring readers in contact with each other and with writers. Read more ».
Ik ben in het boek gaan bladeren en wanneer ik een hoofdstuk tegenkwam, dat me op dat moment aantrok, door de titel bijvoorbeeld, ben ik daar verder gaan lezen.
Het boek is chronologisch opgebouwd, maar het zijn losse stukken die heel goed in een andere volgorde gelezen kunnen worden.
Het gaat niet alleen over de kaarten en de makers van deze kaarten, maar ook over de verhalen erachter. Heel mooi is bijvoorbeeld 'Het Vinlandmhysterie', dat onder andere gaat over de reizen van de Vikingen, maar het gaat ook over een kaart natuurlijk. Is deze écht of niet ?
Dit is geen boek om even te willen lezen, maar neem er je tijd voor. Zo vaak je wilt, wanneer je wilt.
Nog een leuk hoofdstuk vond ik 'Een negentiende-eeuwse moordkaart'.
Hierin staat beschreven de moord op Mary Ashfor in mei 1817 en wat nadien de door de verdediging en de aanklagers gebruikte kaarten er mee te maken hadden.
De verdachte van de moord werd in eerste instantie vrijgesproken, maar dat viel niet in goede aarde bij de bevolking. Er kwam een nieuw proces en daar werd geld geroken door de pamfletmakers en cartografen. Maar ook de plaatselijke leraar heeft grof geld verdiend met behulp van zijn studenten,aan kaarten maken voor het publiek. Hij gebruikte een houtgravure. Niet alles was helemaal waarheidsgetrouw. Clover Field het opeens Fatal Field omdat daarde moord zou zijn gepleegd.
Ik zou zo door kunnen gaan, maar volgens mij kun je hier wel uit opmaken dat het over een heleboel onderwerpen gedurende een heleboel jaren gaat.
Maar altijd staat de kaart centraal.
Dit vind ik een mooie quote :
'Op de kaart is een onweerstaanbare zoektocht, rijk geïllustreerd en vol vermakelijke anekdotes, naar waar we waren, waar we zijn en waar we naartoe gaan.'
Ik waardeer dit boek met 4/5 sterren.