Book
In mei 1866 schrijft Leo Tolstoj het woord einde onder een manuscript dat generaties lezers in zijn ban zal krijgen. Aanvankelijk heet het boek Eind goed, al goed, later wordt de titel veranderd in Oorlog en vrede. Het verhaal eindigt met een dubbel huwelijk, en niet met de dood van de grote held vorst Andrej Bolkonski. Delen van het manuscript worden gepubliceerd in tijdschriften en de auteur doet verscheidene pogingen het boek gedrukt te krijgen. Pas drie jaar later zal het boek verschijnen.Deze editie is de oerversie, in de prachtige Nederlandse vertaling van Peter Zeeman en Dieuwke Papma. Deze Oorlog en vrede is ongeveer half zo lang als de gecanoniseerde versie, ontbeert de lange uitweidingen over geschiedfilosofie, bevat vele andere scènes en verwikkelingen en leidt naar een geheel ander einde. Met de uitgave van deze oorspronkelijke versie zag een nieuwe, frisse Tolstoj het licht. «
Boeklezers.nl is a network for social reading. We help readers discover new books and authors, and bring readers in contact with each other and with writers. Read more ».
Ik ben dit aan het lezen voor de leesclub. En ik lees de versie van 1200 pagina's .... Tot nu tot vind ik het een bijzonder boek.
Wel ik ben eraan begonnen, aan Oorlog en Vrede, Guerre et Paix, in het Frans. Vooral "épais" (dik) als je eraan begint. Maar ik moet zeggen, ik ben aangenaam verrast. Ik las al een biografie van Napoleon; dus het kader is me bekend: de slag bij Austerlitz, de Russische veldtocht. Tolstoi's verteltechniek bevalt me wel: chronologisch, maar verspringend tussen verschillende locaties, erg filmisch. Wanneer hij beschrijft hoe het leger zich in beweging zet, zoals de raderen in een klok, zie ik al de parallelle filmbeelden voor me.
Een definitieve recensie en score behoud ik voor het einde van mijn lectuur.
Leo Tolstoj schreef 'Oorlog en vrede' halverwege de 19de eeuw. Tegen de achtergrond van de Franse aanval op Rusland schilderde hij een dubbel liefdesverhaal. Dat van prins Andrej en Natasja vormt de hoofdlijn. In de scène op het slagveld waarbij Andrej halfdood op zijn rug liggend zich bewust is van de schoonheid van de wolkenlucht, terwijl om hem heen alles vernietiging spuwt, bewijst Tolstoj zijn grootmeesterschap. Als tegenkarakter van Andrej volgen we Pierre die niet zo'n held is maar ook een schitterend geboetseerd karakter.
Bij dit alles liet Tolstoj niet na een historisch verslag te schrijven over de Napoleontische invasie. Als lezer ontkom je er niet aan de kruitdampen op te snuiven en weg te duiken voor de kanonskogels.
Wereldliteratuur van de bovenste plank!
Ooit vond ik dat ik dit boek gelezen moest hebben en omdat ik toch elke dag het OV neem, heb ik wel tijd om te lezen. Dus maar eens aan Oorlog en Vrede begonnen. Het is natuurlijk een meesterwerk en ik ben blij dat ik het gelezen heb, maar om het nog eens te lezen? Dat ook weer niet.
Groet van Kary