Onze dochter heet Delphine

'Ik denk dat ik een boek over u ga schrijven.'Ze verslikte zich een beetje in haar koffie, half geamuseerd, half geïrriteerd. Ze had toch al verteld dat ze zelf... » 

'Ik denk dat ik een boek over u ga schrijven.'Ze verslikte zich een beetje in haar koffie, half geamuseerd, half geïrriteerd. Ze had toch al verteld dat ze zelf een boek had geschreven? En duidelijk gemaakt waarom dat boek nooit gepubliceerd zou worden? Ze wilde geen wraakengel zijn, wilde niet weggezet worden als gefrustreerde of rancuneuze ex-minnares. Ze was veel, maar dat zeker niet. Ik stelde haar gerust. Het zou geen bio- of hagiografie worden, geen boek van maar over haar. Ze haalde haar schouders op:'Vous savez...'Zo begint Sybille de Selys Longchamps altijd haar zin als ze op het punt staat een gewichtige uitspraak te doen. Deze keer dus ook:'... Mijn levensverhaal is niet zo uitzonderlijk, ik ben maar een normale vrouw.'Ik knikte. Zei dat dat een uitstekend uitgangspunt was, een banaal verhaal over een doodnormale vrouw. Daar kon niemand tegen zijn.Onze dochter heet Delphine, het uitzonderlijke levensverhaal van een heel bijzondere vrouw.
«