Heel vaag kan ik me nog herinneren dat mijn vader mij bij een uitje expres liet verdwalen in een doolhof. Ik was toen bijna vier jaar. Ik weet nog hoe sarcastis... » 

Heel vaag kan ik me nog herinneren dat mijn vader mij bij een uitje expres liet verdwalen in een doolhof. Ik was toen bijna vier jaar. Ik weet nog hoe sarcastisch hij lachte toen ik mijn angst liet blijken en er niets van begreep waarom hij mij daar alleen liet dwalen en Martin bij zich hield, die bovendien nog ouder was. Nadat ik keihard begon te gillen van angst hielden alle herinneringen
op. Die kwamen pas in de therapie weer naar boven.

Hannah Breeveldt komt uit een groot katholiek gezin. Haar moeder werd in veertien jaar tijd elf keer zwanger, kreeg drie miskramen en acht gezonde kinderen. Vijf jongens en drie meisjes, waarvan Hannah de oudste dochter was. Haar vader was zeer dominant en agressief en haar moeder chronisch depressief. Het maakte dat Hannah zich al vroeg in haar jeugd als overlevingsmechanisme een beschermengelrol aanmat. Deze rol, als oudste dochter van het grote gezin, kende verschillende fases: de periode dat ze deze rol vervulde, de periode waarin ze die rol noodgedwongen moest afleggen en meteen door praktisch de hele de familie werd buitengesloten, de hunkering om er weer bij te horen met alle vergeefse en destructieve pogingen daartoe en tenslotte de onthechting van de familie.
In dit boek beschrijft zij, wat dit voor gevolgen heeft gehad en hoe zij daar in lange jaren van therapie mee om leerde te gaan om uiteindelijk haar eigen kracht terug te vinden. Ze constateert, dat op het moment dat een lid van de familie vastloopt en tijdens het genezingsproces er niet onder uitkomt om een beerput open te trekken, dit ook meteen het beeld van de rest van de familie naar buiten toe verandert, buiten hun wil om. Dit onderlinge onbegrip scheurt de familie uitelkaar en veroorzaakt bij alle partijen veel verdriet, boosheid, pijn en eenzaamheid. Alle ongelukkige pogingen die scheuring ongedaan te maken, drijven de partijen alleen maar verder uit elkaar en veroorzaakt een nieuw trauma. Wat het genezingsproces vertraagt.
Het laat meteen zien hoe belangrijk het is om dit soort zaken in de toekomst te voorkomen en ook wat daarvoor volgens haar de oplossing is. Een oplossing die eenvoudig, doeltreffend en zeer bezuinigend zal werken, zo is haar overtuiging. En, het allerbelangrijkste: iets wat heel veel onnodig menselijke lijden op elk gebied kan voorkomen.
Een enerverend en uitermate verhelderend boek.
«