Waarom keren patronen uit de relatie tussen ouders en kinderen soms terug in de relatie tussen de kinderen en hun eigen kinderen? Welke rol spelt rechtvaardighe... » 

Waarom keren patronen uit de relatie tussen ouders en kinderen soms terug in de relatie tussen de kinderen en hun eigen kinderen? Welke rol spelt rechtvaardigheid in familierelaties? Moeten kinderen hun ouders 'vergeven' voor het onrecht dat hen mogelijk is aangedaan? Waar halen mensen de kracht vandaan om te blijven liefde en zorg geven aan anderen? Deze en vele andere vragen staan in dit boek centraal en worden aan de hand van het contextuele denken van de Hongaars- Amerikaanse psychiater en therapeut Ivan Boszormenyi-Nagy toegelicht. Na een analyse van het ontstaan, de begrippen en de werkwijze van de contextuele therapie wordt in een tweede deel een kritische balans opgemaakt van het contextuele denken. Daarbij wordt onder andere de vraag gesteld in welke mate 'veelzijdig gerichte partijdigheid' als therapeutische houding recht kan doen aan daders en aan slachtoffers. Ook de ethische dynamiek in relaties, zoals Nagy deze beschrijft, wordt onder de loep genomen.
Het derde deel van het boek handelt over het begrip 'exoneratie' dat Nagy gebruikt in de plaats van vergeving. Dit begrip wordt geconfronteerd met de term 'vergeving' en christelijke invullingen daarvan. Het boek biedt een herinterpretatie van het concept 'exoneratie' en een zinvolle samenhang tussen de begrippen 'exoneratie.' 'vergeving' en 'verzoening'. Daarnaast komt de uitdaging aan bod die het contextuele denken stelt voor kwesties op macro-ethisch vlak, betreffende onder andere de Noord-Zuidverthoudingen en de rechten van minderheden.
Dit boek is bedoeld als inleiding in het contextuele denken van Nagy en wilt evens bijdragen tot meer inzicht in de complexiteit en de rijkdom van dit gedachtegoed. Het richt zich tot psychotherapeuten, social werk(st)ers, hulpverleners, pastoraal werk(st)ers theologen, ethici en andere ge eresseerden die meer inzicht willen krijgen in de dynamiek van verwantschapsrelaties.
Annemie Dillen is licentiaat in de Godsdienstwetenschappen en licentiaat in de Godgeleerdheid, met een specialisatie in moraaltheologie. Ze is als Aspirant bij het Fonds voor Wetenschappelijk Onderzoek-Vlaanderen verbonden aan de Faculteit Godgeleerdheid van de K.U. Leuven. Haar doctoraatswerk handelt over gezinsethiek en religieuze opvoeding in gezinnen. «