Dit boek heb ik voor mijn verjaardag gekregen dus het was een streven om het ook tijdig voor mijn volgende verjaardag te lezen. Je moet ergens beginnen om de alsmaar groeiende Nog Te Lezen stapel in te dammen/bij te houden, maar het is gelukt! Al was ik helaas niet helemaal onderste boven van het boek.

Wat ik leuk aan het boek vond, was de tijd waarin het zich afspeelde: de middeleeuwen. Of iets wat erop leek in elk geval, met kastelen, herbergen en magie. En ook de groei die Rogier doormaakt, vond ik interessant om te lezen. In het begin merk je dat niet echt, maar op een gegeven moment, na een aantal gebeurtenissen, bedenk je je opeens ‘hij is duidelijk geen veertien jarig kind meer’. Dan worden de acties die hij neemt ook leuker om over te lezen. Danderzij vond ik trouwens apart en origineel bedacht, helemaal het effect dat Rogier in de wereld van de Doden kon hebben en welke krachten hij uiteindelijk bleek te bezitten die hij per toeval ontdekte.

Toch was ik ondanks dat, niet echt onderste boven van het boek. Ik denk dat het verhaal me op de een of andere manier niet boeide. Het maakte me eerlijk gezegd niet zoveel uit wat Rogier allemaal uitspookte, ik was veel meer geïnteresseerd in de hofdames en de vrouwelijke kok. Misschien heb ik teveel boeken gelezen met dames in de hoofdrol die zich ontwikkelen en diepgaande gedachtes aan de lezer tonen, Rogier had dat niet. Hij was vooral zoekende zonder na te denken. En ik denk dat het me stoorde dat hij wel riep de gang van zaken niet te willen, maar dat hij er niets aan deed.

Al met al een redelijk boek, dat ik wel met plezier heb gelezen, maar het nodigt niet uit om het deel twee ervan op te zoeken.