Ik begon met veel enthousiasme aan dit boek, mijn nichtje en tante vertelde me namelijk dat het een erg goed boek is. En ook de diverse recensies die ik gelezen heb, waren allemaal lovend. Zelf heb ik het boek met gemengde gevoelens gelezen.

Moederziel gaat over Myrna en haar dochter Josje. Myrna heeft de ziekte MS en Josje komt weer in huis wonen omdat ze vindt dat het tijd is om voor haar moeder te zorgen. In de ogen van Josje heeft Myrna die hulp namelijk nodig. Myrna zelf ervaart die hulp enkel als beklemmend, waardoor er veel obstakels zijn.

Ondertussen heeft Myrna een nieuwe man ontmoet die haar helemaal opfleurt. Josje ziet deze man, Dave, als een plaatsvervanger van haar vader die lang geleden vertrokken is. De emoties tussen Myrna en Josje lopen steeds hoger op en er lijkt bijna geen liefdevolle moeder-dochter relatie mogelijk te zijn. Zal Dave hen juist dichter of verder van elkaar wegdrijven?

Ik vond het karakter van Josje lange tijd vervelend. Ze is een spring-in-het-veld, wat haar op zich juist leuk maakt, maar het gedrag naar haar moeder vond ik irritant. De rollen lijken vaak omgedraaid, omdat Josje haar moeder terecht wijst, de les leert en boven haar staat. Door het boek heen maak je kennis met de jonge Josje en dat kweet wel sympathie. Pas aan het einde, wanneer er een totaal onverwachte einde komt, weet ze dat nare bijsmaakje wat ik proefde als ik over haar las, te laten verdwijnen.

Mede door het karakter van Josje heb ik gemengde gevoelens bij het lezen van het boek. Het is een mooi verhaal dat de moeizame relatie tussen moeder en dochter goed beschrijft. De personages zijn met zorg uitgewerkt en met allemaal heb je een connectie. Uiteindelijk is het een prima verhaal, waar je aan het einde nog even over blijft namijmeren.