In <strong>Mijn laatste snik</strong>, de klassieke memoires van filmmaker Luis Buñuel, wordt een onthutsende en onthullende kijk gegeven op de roerige ontwikke... » 

In Mijn laatste snik, de klassieke memoires van filmmaker Luis Buñuel, wordt een onthutsende en onthullende kijk gegeven op de roerige ontwikkelingen van de twintigste eeuw en op de personen die de kunst en het culturele leven deden wankelen. Buñuel nam deel aan de grote kunstvernieuwing van de jaren twintig en dertig en stond midden in de politieke realiteit, wat culmineerde in een actieve rol in de Spaanse Burgeroorlog.Mijn laatste snik is ook een openhartig zelfportret van een kunstenaar die intens heeft geleefd en die niets wenst terug te nemen van zijn woorden en zijn daden. Zijn zwarte humor is in deze memoires net zo vitaal als in de tijd van zijn beroemde filmdebuut Un chien andalou. Schokkend en onvergetelijk zijn de passages waar hij spreekt over het ouder worden.Net als in zijn films toont Buñuel zich in Mijn laatste snik een onweerstaanbare meester van de droom en de opstandigheid.

«