Op 20 februari 2011 demonstreert een deel van Marokko. Spandoeken geven aan wat onder meer de reden is: crisis in het onderwijs, hoge voedselprijzen, ontbreken ... » 

Op 20 februari 2011 demonstreert een deel van Marokko. Spandoeken geven aan wat onder meer de reden is: crisis in het onderwijs, hoge voedselprijzen, ontbreken van werkgelegenheid, corruptie en woningtekort. Het volk wil verandering, tonen de slogans. Het wil vrijheid, waardigheid en gerechtigheid. De opkomst van het protest is niet massaal, zoals in Tunesië of Egypte. Het protest heeft, op enkele incidenten na, een vreedzaam en ontspannen karakter. Is Marokko daarom anders? Het regime besluit niet stil te blijven zitten. De koning kondigt een wijziging van de grondwet aan. Maar zijn toespraak levert meer vragen op dan antwoorden. De concessies zijn meer dan onvoldoende om het protest tevreden te stellen. Dat eist immers veel meer, zoals ontbinding van regering en parlement, nieuwe verkiezingen en aanpak van corruptie. Het protest leidt niet tot de aardverschuiving in de macht die bij de buurlanden is te zien. Maar het effect van de manifestatie is zeer merkbaar. In dit rapport een tussenbalans van een land dat in beweging is voor democratie en welvaart. «