'Lieve Anorexia,
Wat moet ik nou met jou? Wat wil je van me? Wie ben je van me? Je zegt dat je een vriend bent, dat je altijd garant staat voor veiligheid... » 

'Lieve Anorexia,
Wat moet ik nou met jou? Wat wil je van me? Wie ben je van me? Je zegt dat je een vriend bent, dat je altijd garant staat voor veiligheid. Je zegt dat ik altijd bij jou terecht kan, al is de wereld nog zo koud en onhartelijk. Maar wil ik wel bij jou terecht kunnen? Wil ik dat je de baas over mij speelt? Want dat doe je. Jij legt me op-drachten op, jij straft me wanneer ik niet aan je hoge eisen kan voldoen. Men zegt dat je me kapot probeert te maken en me verslaafd hebt gemaakt aan afvallen, tot aan het gevaarlijke toe. Ik ben echter van mening dat je me juist laat zien dat ik talent heb, dat ik mooi slank kan zijn.'

Hoe het is om anorexia te hebben, elke calorie te tellen, je sociale contacten te verwaarlozen, te leven op een appel per dag, beschrijft Natascha van Weezel op pijnlijk eerlijke wijze in haar dagboek. Zes jaar lang leed zij aan deze ziekte, zes jaar lang vocht ze tegen het monster in haar hoofd, tegen de stem die haar dwong niet alleen zichzelf te verraden maar ook haar ouders en vrienden. Tot de dood er bijna op volgde.

Magere jaren is het aangrijpende verhaal van een onzeker pubermeisje dat vecht voor haar leven en de liefde, en uiteindelijk wint.

Over de auteur
Natascha van Weezel (1986) deed in 2005 eindexamen aan het Vossius Gymnasium en studeert nu Media & Cultuur aan de Universiteit van Amsterdam. Van haar veertiende tot haar negentiende leed ze aan anorexia. «