Het 553 pagina's tellende boek Life van Keith Richards is een vermakelijk boek dat je niet in een keer achter elkaar uitleest.
Het vertelt over Keith's leven en zijn rol binnen de band The Rolling Stones en het is tevens een geschiedenisboek.
Keith heeft humor (en zelfspot) en kan goed overdrijven. Als lezer is het moeilijk geen sympathie voor hem te voelen, alhoewel heel duidelijk is dat hij zeer onaangename karaktertrekken heeft. Er bestaat geen twijfel over dat Keith en The Stones een turbulent leven hebben geleid, waarin vrouwen en drugs een belangrijke rol hebben gespeeld, maar het is niet helemaal duidelijk op welke momenten Keith overdrijft en wanneer hij bewust zaken verzwijgt.
Al van jongsaf aan is duidelijk dat hij niets met de gevestigde orde heeft en zich van weinig dingen iets aantrekt.

'Dat vond ik nooit een probleem, omdat ik gezegend ben met de gave dat ik me nergens druk om maak of doordat ik me, met hulp, (drugs) op de muziek concentreerde'
'Ik had een slechte geest, deed van alles om ze op stang te jagen'
'He has maintained a low standard' waren de zes samenvattende woorden op mijn rapport van 1959.
Hij heeft heel wat keren met justitie te maken gehad en schrijft daar onderhoudend over:
'Ik heb altijd geloofd in rust en orde en het Britse Rijk'.... ' en 'deze rechter heeft van de ene op de andere dag een soort volksheld van me gemaakt'
In de vele studio's waar de Stones speelden, gebeurden de gekste dingen.
'Om het licht te dimmen plakte hij vloeipapier op de gloeiend hete schijnwerpers aan het plafond. En halverwege ... vatten al dat papier en het plafond ongelooflijk snel vlam.
Ook de relatie met Mick Jagger komt uitgebreid aan bod. Keith benadrukt meerdere keren dat hij ontzettend veel van die man houdt, maar vanaf een gegeven moment kunnen ze niet meer zo close zijn.
'Dat was de enige keer dat Mick en ik voor een bed hebben gezongen'
'Tot halverwege de jaren zeventig waren Mick en ik onafscheidelijk......Maar toen we uit elkaar waren, ging ik mijn eigen weg en die liep naar beneden, naar drugsstad, en Mick liep naar boven, naar jetsetland'
'Mick deed wat gedaan moest worden en ik gebruikte drugs'
Keith had bijzonder hoge hoogtepunten, maar zijn dieptepunten waren zeer diep.
'Volgens de wet moet je bij bewustzijn zijn om gearresteerd te worden'
Naarmate je verder in het boek komt, komen de onaangename kanten van Keith ook meer naar boven. Hij schrijft open over zijn woedeaanvallen, geeft toe dat hij zich af en toe onbeschoft gedraagt, schrijft over zijn wapens en vertelt ook dat al zijn goede vrienden op een gegeven moment in de bak hebben gezeten.
Hij is naar eigen zeggen echter ook zeer trouw en vriendschap is voor hem het allerhoogste.
Keith moet een ijzeren gestel hebben. Hij vestigt een record door op een bepaald moment negen dagen achter elkaar wakker te blijven. Het is gebruikelijk dat hij - en ook de andere bandleden - tijdens optredens meerdere malen even naar achteren gaan om te kotsen.
Hij gaat gewoon door als hij een ingeklapte long en een paar gebroken ribben heeft. Na een val van een tak, loopt hij een schedelbasisfractuur op, heeft acute bloedingen onder zijn schedeldak, maar zegt tegen zijn vrouw dat het prima gaat. Na twee attaques wordt hij met spoed naar een ziekenhuis gevlogenen en uiteindelijk geopereerd.
Hij blijft rocken. De muziek blijft natuurlijk het belangrijkste.Keith schrijft er met liefde en passie over.
Vele, vele namen van musici met wie hij samengewerkt heeft, passeren de revue. Het boek kan als een naslagwerk gebruikt worden. Achterin staat een hele lijst met namen. Op you tube kan alles nog eens herbeleefd worden.
Ik vergeef hem alles. Het leven was minder mooi geweest zonder The Rolling Stones.