Book
Levensecht
In dit zelfstandig te lezen vervolg op 'Toeverlaat'* zijn John en Julia inmiddels al een paar jaar getrouwd. Nieuwe wolken verschijnen aan de horizon als Johns dochter Jana opeens haar man Mark en dochtertje Ellie (3) verlaat. In het briefje dat ze achterlaat, schrijft ze dat ze het allemaal niet langer aankan en ruimte nodig heeft. Mark weet dat Jana dacht dat zij misschien net als haar moeder Alzheimer had, maar is dat waar en is dat de enige reden voor haar vertrek? Mark is dodelijk ongerust, net als John en Julia die de kleine Ellie onder hun hoede nemen, die erg lijdt onder de afwezigheid van haar moeder. Het verhaal wordt zowel vanuit het perspectief van Jana als van haar ongeruste familie verteld. De lezer weet wat Jana kwelt, waar ze zich bevindt en wat ze meemaakt, maar leeft tegelijkertijd mee met haar ongeruste familie die daar pas veel later achter komt. Toegankelijke, vanuit een christelijke levensvisie geschreven familieroman met aansprekende personages en thema's als rouwverwerking, ontrouw, ziekte, depressie en huwelijksproblemen. De schrijfster heeft een vlotte, simpele stijl en het verhaal leest makkelijk weg. De Amerikaanse auteur schreef eerder de Clayburn-serie: 'Vluchtplaats', 'Ommekeer' en 'Weerklank'. Normale druk. «
Welcome to Boeklezers.nl
Boeklezers.nl is a network for social reading. We help readers discover new books and authors, and bring readers in contact with each other and with writers. Read more ».
Reviews of Levensecht by L. Groenendal
Ik vond het beduidend minder mooi dan het eerste deel . Dit vervolg op Toeverlaat kan er bij lange na niet aan tippen. Ten eerste vond ik Jana onsympathiek om reden dat ze haar man en dochtertje van 3 jaar in de steek liet.
Ze vluchtte uiteindelijk en laat haar geliefden in het ongewisse achter. Ze is een egocentrische vrouw, die overspannen is en zich van het leven wil beroven.
Een vrouw die niet kan verkroppen dat dingen anders gaan als dat zij wilde.
Ik had eerlijk gezegd niet zoveel met dit boek..het verhaal sprak me niet aan, misschien dat deze minder goed geschreven is??Of het ligt gewoon aan mij?? Al haar vorige boeken die ik gelezen heb vond ik wel prachtig!
Voor een deel ben ik het met Mieke eens. Ik had ook antipatie tegen Jana, een depressie kan maar om dan zomaar met de noorderzon te vertrekken met thuis een klein meisje van 3 en een hardwerkende man. Mooi vond ik hoe John en Julia omgaan met het feit dat ze in één keer een klein meisje moeten verzorgen terwijl ze juist hun eigen kinderen de deur uit hadden gezwaaid. Voor mij echter zeker geen tranen trekker.
