Het boek springt in het oog door zijn mooie cover. Het menselijk brein blootgelegd, een dor landschap, in de verte een pretpark onder een dreigende grijze lucht. Een duister gevoel bekruipt me. Ik zit meteen in de sfeer van het verhaal.
Wat opvalt is de gestructureerdheid van het boek. Het is netjes op gedeeld in genummerde hoofdstukken voorzien van een titel. Daarnaast zijn ze nog een keertje onderverdeeld met nummers. Ik weet niet of het psychologisch is maar bij mij zorgt dit er altijd voor dat ik door blijf lezen.
Het boek leest enorm vlot door de vloeiende schrijfstijl en het geloofwaardige verhaal.

Voor mij voelt het aan alsof het boek verschillende lagen heeft. Allereerst een quasi realistisch verhaal over gewone mensen in een gewone stad waarin allerlei dingen gebeuren die allemaal heel aannemelijk klinken. Sterkt verhaal trouwens. De personages zijn heel mooi getypeerd met hun achtergrond, hun emoties. De moorden die gepleegd worden, een moordonderzoek, klinkt als een misdaad thriller. Wat ik hierin zo knap vind zijn de moordscènes geschreven vanuit de persoon die vermoord wordt. Komt heel eng over.
Een tweede laag bevat de fantasy, de horror die mooi verweven zit met de eerste laag maar er toch weer los van kan staan. Voor mij is dit een nieuwe ervaring. Schrijven op zich vind ik zeer knap maar het schrijven van fantasy en horror, daar kan mijn verstand niet altijd bij.
Het gekke vind ik dat het geheel van het verhaal nog geloofwaardig klinkt ook ondanks de fantasy en horror. Als lezer ga je mee in deze vreemde wereld en je wordt er als het ware één mee.
De spanning zit er goed in zowel in de eerste als de tweede laag van het verhaal. De twee werelden staan niet apart van mekaar maar groeien naar mekaar toe. Een enorm sterk verhaal. De ontknoping komt mondjesmaat binnen.

Voor mij is dit een aangename kennismaking met de duistere thriller. Nog volkomen begrijpbaar voor mijn brein omdat het in eerste instantie gaat om een gewoon verhaal. Soms vraag ik mij af waar de realiteit stopt en de fantasy begint.