Minimale taferelen vol dagelijks jolijt, dat lijkt één van de rode draden in "laat[avond]taal" te zijn. Lijkt, want in deze bundel van David Troch weet je het n... » 

Minimale taferelen vol dagelijks jolijt, dat lijkt één van de rode draden in "laat[avond]taal" te zijn. Lijkt, want in deze bundel van David Troch weet je het nooit. De dichter toont een vreemde voorliefde voor woorden als 'geen' en 'niet'. Alsof hij in een welles-nietesspelletje is verwikkeld met alles dat hem omringt en het bestaan ervan wenst te ontkennen; er is geen wereld luidt het dan ook in één van de gedichten uit de afsluitende cyclus ... zij zo. Wereld of niet, laat[avond]taal is bevolkt door oude mensen, dorpscafés, zakdoeken, ontbijttafels, slaapkamers, kerkhoven, dure auto's en een Hollywoodactrice die bij de dichter in bed belandt.
David Troch (Bonheiden, 1977) heeft wel eens een hekel aan hoofdletters; won o.a. de Herman de Coninckprijs 2013 voor het Beste Gedicht, de Turing Nationale Gedichtenwedstrijd, de Jules van Campenhoutprijs voor poëzie en de Gerard Vermeerschprijs voor monologen; publiceerde o.a. in "Snoecks", "Het Liegend Konijn", "Poëziekrant", "De Gids", "De Brakke Hond", "Deus Ex Machina" en de Amerikaanse bloemlezing "A Generation Defining Itself"; bracht o.a. "laat[avond]taal" en "buiten westen" op papier en o.a. "Een doosje dolle dialogen" op podiumplanken; werkte mee aan "Meander", was redactielid van "Gierik & Nieuw Vlaams Tijdschrift" en stond mee aan de wieg van "Kluger Hans"; is sinds september 2013 meneertje literatuur bij Wisper en werd aangesteld als stadsdichter van Gent voor de periode 2014-2016. «