Misschien komt het doordat ik zelf een zoon heb van 12, maar ik heb mezelf helemaal verloren tijdens het lezen van dit boek. Ik vond het erg mooi en aangrijpend.

Meeslepend verhaal. Lees je zo uit. Niet een heel groot verhaal, wel één waar je je goed in kunt verplaatsen.

In Parijs wordt Justines zoon Malcolm aangereden en raakt in coma. Degene die de aanrijding veroorzaakte, is doorgereden. Een getuige zag dat het een mokkakleurige Mercedes was met een blonde vrouw achter het stuur. Omdat er te hard gereden werd, kon de getuige geen volledige kenteken geven.
Justine doet alles om de dader te achterhalen. Keer op keer neemt ze contact op met de politie, maar Andrew haar man lijkt stoicijns te blijven en vindt dat ze de politie hun werk moet laten doen.
Justine raakt helemaal ontregeld. Haar werk lijdt eronder en ze moet moeite doen om haar dochter aandacht te geven.
Dan hoort ze dat de politie eindelijk weet wie de bestuurder was van de Mercedes. Justine krijgt de agent waar ze het meest contact mee heeft, zover dat hij haar de naam en het adres geeft van de vrouw. Justine gaat erheen en confronteert de vrouw. Als de vrouw ontkent en kan bewijzen dat ze op die bewuste dag niet in Parijs was, beschrijft Justine nogmaals het uiterlijk van degene die achter het stuur zat. Dan komt ze achter de waarheid...

Een boeiende roman over een onderwerp dat je niet zo vaak tegenkomt. De auteur geeft treffend de gevoelens van Justine weer en door veel korte zinnen te gebruiken, leest het boek vlot. Jammer dat er hier en daar vloeken en schuttingtaal gebezigd worden. Daar hadden, wat mij betreft beter andere termen voor gebruikt kunnen worden.

Aangrijpend boek over een jongetje dat in coma raakt na eeen auto ongeluk.
Ik voelde zo mee mee met het gezIn, de vader, moeder en dochter Georgia. Iedereen reageert op zijn eigen manier op zo'n tragedie. Je groeit ui elkaar of naar elkaar toe. Volgens mij is er geen middenweg. Aangrijpend boek. Vind de schrijfstijl van deze schrijfster erg prettig.

Heel goed boek!

Heb net het boek Kwetsbaar, van Tatiana de Rosnay uitgelezen. Vond het een boek wat boordevol staat met verdriet en wanhoop. Door het verhaal is het wel een normale reaktie, maar ik vond het iets teveel van het goeie. Voor de liefhebbers een mooi boek, ik vond het een leuk tussendoortje.

Als Justine te horen krijgt dat haar 13-jarige zoon Malcolm is aangereden en in coma ligt, stort de wereld voor haar in. Een onzekere tijd breekt aan, en het wachten is op het onderzoek van de politie, op zoek naar de doorgereden dader. Ongeduld knaagt echter aan Justine, en als de rechterlijke macht in de zomer dan ook nog eens op reces gaat besluit ze het heft in eigen handen te nemen en gaat ze op zoek naar de waarheid.

De Rosnay vertelt een prachtig verhaal over de kwetsbaarheid van de mens. Het laat zien hoe ons leven in enkele seconden op grootse manier kan veranderen zoals we niet hadden durven voorspellen. De schrijfstijl past erg goed bij de hoofdpersoon, gehaast, ongeduldig. De stijl van een wanhopige moeder die er alles aan probeert te doen om haar zoon te redden en de waarheid te achterhalen. Erg mooi.

Ook dit boek haalt het wat mij betreft niet bij haar naam was Sarah. Langdradig en niet de neiging om te willen weten hoe het afloopt. Gewoon niet mijn stijl.

Het onderwerp van het boek is mooi. Een moeder die vecht om erachter te komen wie haar zoon heeft aangereden en daarna is doorgereden. De zoon ligt daardoor in een coma.
Maar helaas vind ik de uitwerking van het verhaal niet zo goed.
Wat ik mis in het boek is emotie. Het is naar mijn mening emotieloos verteld. Ze probeert steeds de gevoelens van de hoofdpersoon duidelijk te maken maar doet dat dan door steeds een opsomming te maken van andere emoties en gebeurtenissen en dat werkt niet. In ieder geval niet bij mij.
De moeder gaat zelf op onderzoek uit naar mensen die haar zoon hebben aangereden omdat naar haar mening de politie niet snel genoeg handelt.
Het duurt vrij lang voordat ze oog in oog komt te staan met de verdachte.
Pas op de laatste bladzijden weet de schrijfster me te ontroeren.
Geen slecht boek om te lezen. Maar het had mooier gekund.

Een moeder die op zoek gaat naar degene die haar zoon heeft aangereden. Het leek mij een boeiend verhaal toen ik de omschrijving las, daarom heb ik besloten om het te gaan lezen. Het viel mij jammer genoeg nogal tegen, omdat het erg langdradig beschreven is. Het verhaal is goed en ik wilde ook weten hoe het af zou lopen. Het boek raakte mij niet en dat is jammer, want dat had ik wel verwacht.