Het debuut van Mark van Dijk heeft helaas een heleboel verbeterpunten. Het is net of het is geschreven als een short story, want de personages zijn allemaal even vlak, zonder enige diepgang of definitie. Ze hebben dezelfde spreekstijl, en hebben afwisselend het ik-perspectief. Dit zorgt ervoor dat je maar beperkt bij de personages wordt betrokken. De gesprekken die de personages voeren zijn echter wel heel menselijk, precies zoals ik met mijn vrienden spreek. Dit vind ik dan wel weer goed.

Soms wordt er ook op de meest ongepaste momenten de spanning doorbroken door een grap of opmerking. De spanning is in het begin van het boek al het hoogst, wat een rare plek is, omdat het verhaal voorspelbaar is. Maar deze onderbrekingen op de spannende momenten maakt het niet beter. De manier waarop de personages omgaan met de enge situaties voelt heel onnatuurlijk aan.

En als laatste punt wil ik zeggen dat er een heleboel taalkundige fouten en spelfouten in zitten. Samentrekkingen worden niet gebruikt (een veel voorkomende fout tegenwoordig), d/t-fouten zitten er veel in en nog wel meer. Het lijkt hierdoor alsof het boek is nagekeken door Word, en niet door een redacteur.

Al met al vind ik het helaas geen goed boek, maar ik moet wel zeggen dat er potentie in zit. Af en toe kwam ik bepaalde woordspelingen of woordkeuzes tegen die de meeste mensen niet zomaar zouden gebruiken. Als nou het hele boek zo geschreven was, was er afgezien van de verhaallijn niks mis mee.