Spraakmakend, strijdbaar, oerkatholiek, selfmade vakman,Bourgondiër, gewonde ziel. Deze kwalificaties passen allemaalbij Louis Frequin, die een kleine halve eeu... » 

Spraakmakend, strijdbaar, oerkatholiek, selfmade vakman,Bourgondiër, gewonde ziel. Deze kwalificaties passen allemaalbij Louis Frequin, die een kleine halve eeuw journalistwas en bijna 32 jaar hoofdredacteur van De Gelderlander.Frequin was ook schrijver, televisiepionier, presentator vaneen van de eerste KRO-praatprogramma's, en een van degeestelijke vaders van het actualiteitenprogramma Brandpunt.Frequin groeide op in een eenvoudig gezin op een bovenhuisin de Arnhemse wijk Klarendal, zat enkele jaren op hetkleinseminarie, en rolde in 1930 als jongmaatje en zonderenig diploma in de journalistiek. Hij beleefde de crisisjarenals verslaggever in Huissen.In de eerste oorlogsjaren was hij actief bij het fascistischeNationaal Front, en al in het tweede oorlogsjaar raakte hijbetrokken bij het verspreiden van illegaal drukwerk. Zijnbemoeienis met het illegale tijdschrift Katholiek Kompaskwam hem in 1944 duur te staan. De ontberingen in Duitsegevangenschap, onder meer in de Bunker van het kampVught, bleven hem zijn hele leven achtervolgen.De beschrijving van Frequins leven is vanzelf ook eengeschiedenis van de journalistiek, de kranten in het algemeenen De Gelderlander in het bijzonder. Van een bescheidenplaatselijk blad groeide de krant in zijn tijd uit tot eengrote regionale titel die ook nationaal meetelde. Frequinwist altijd de aandacht te trekken. Hij was een uitgesproken,activistische journalist die affaires niet schuwde.Eind 1945, 31 jaar oud, kreeg Frequin de leiding over deredactie van De Gelderlander en die hield hij tot september1977. Hij maakte naam als felle pleitbezorger van de katholiekezaak. Toen in de jaren zestig de verzuiling een eindenam, verzette hij echter de bakens om met zijn krant eenbreed publiek te kunnen bedienen. Behendig omarmde hijook in zijn nadagen als hoofdredacteur de democratisering.Hij nam afscheid in grootse stijl, als een ware krantenpaus. «