Deze roman gaat over de kinderjaren van een jongen uit een gegoed milieu in het tsaristisch Rusland begin 19de eeuw. Vader en moeder wonen in een groot landhuis met hun zes kinderen. Papa maakt carriere in het leger en in de ambtenarij terwijl mama het landgoed en huishouden bestiert. Daar heeft ze wel de nodige hulp bij: gouvernantes, kleedsters, koks, leraren voor de kinderen, rentmeester en tuinlieden. Met veel humor beschrijft de auteur de verwikkelingen die de jonge hoofdpersoon heeft met de leraar Duits en zijn pogingen te ontsnappen aan de tucht. Het verhaal heeft een sterk autobiografische inslag. De scene op zolder van het landhuis waarin de hoofdpersoon toegeeft een verboden liefde te voelen voor zijn zusje, toont aan dat dit boek voor die tijd ultramodern was. Er zijn nu in deze tijd nog mensen op de Veluwe of in de kop van Overijssel die zo'n gedachte duivels vinden. Kortom, een eerlijk boek dat de tand des tijds met verve kan weerstaan.