Met het toen zeer moderne passagiersschip Willem Ruys maakten mijn vader, mijn moeder en ik in de min of meer <br/><br/>verplichte "terugreis" naar wat wij ons... » 

Met het toen zeer moderne passagiersschip Willem Ruys maakten mijn vader, mijn moeder en ik in de min of meer

verplichte "terugreis" naar wat wij ons vaderland noemden: Nederland, voor een hernieuwde opbouw van ons leven in
een, in ieder geval voor mij, nog onbekende wereld.

Hoe en waarom dat zo kwam probeer ik hier te beschrijven aan de hand van mijn beleving als jongetje tot mijn

veertiende jaar in het toenmalige Nederlands-Indië. De eerste helft van mijn leven daar beleefde ik als plezierige

en onbekommerde jeugdjaren. De tweede helft was er oorlog met Japan waardoor wij in verschillende

interneringskampen belandden en na de bevrijding eind geconfronteerd werden met een alom ongebreidelde

nationalistische strijd van vooral jongere inlandse bevolking.

In deze zogenaamde "Bersiap"-tijd kwamen wij uiteindelijk na lang wachten bij Opa en Oma in Batoetoelis terecht,

waarna enige tijd later de terugreis naar Palembang op Sumatra en de hereniging met mijn vader, die wij sinds het

begin van de oorlog niet meer hadden gezien, kon plaatsvinden.

Toen vervolgens de Republiek Indonesia zich manifesteerde kwam voor elke niet-Indonesiër de vraag: blijf je in dit

land, wel met de Indonesische nationaliteit, of ga je weg.

Voor mijn vader en moeder was dat eerste geen optie, dus vertrokken wij naar Nederland. «