In Interpersoonlijke psychotherapie bij posttraumatische stressstoornis leest u dat IPT een minder bedreigende maar net zo effectieve behandelmethode als PE (Prolonged Exposure) is. Daarbij heeft IPT een hogere respons en minder drop-out, vooral bij patiënten met een comorbide depressieve stoornis. Dat blijkt uit de gedetailleerde bespreking van de gerandomiseerde klinische trial waarin drie vormen van psychotherapie met elkaar werden vergeleken.

IPT is gebaseerd op de theorieën over hechting en interpersoonlijk functioneren. Deze therapievorm benadrukt dat mensen sociale dieren zijn en verbindt de gevoelens van de patiënt met hun interpersoonlijke context. IPT verbindt interpersoonlijke theorie met interventies die praktisch, pragmatisch en klinisch relevant zijn. Binnen IPT worden vier mogelijke centrale thema’s onderscheiden: rouw om een belangrijk verlies; een conflict met een belangrijke, andere persoon; een grote verandering in sociale rollen of een tekort in interpersoonlijke relaties.

Het boek bespreekt gangbare behandelingen voor PTSS, wat PTSS is en hoe de diagnose wordt gesteld. Vervolgens worden de basisprincipes van IPT toegelicht om verder te gaan met de toepassing van IPT voor patiënten met PTSS. In de hoofdstukken 4 tot en met 9 volgt de praktische uitwerking van de behandeling die 14 sessies in beslag neemt verdeeld over 3 fases, geïllustreerd met veel casuïstiek. Aan het eind van het boek wordt ingegaan op moeilijke situaties en bijzondere omstandigheden en is er een hoofdstuk praktische tips voor de therapeut.

Het boek richt zich voornamelijk op therapeuten op het gebied van IPT maar bevat ook interessante hoofdstukken voor onderzoekers.

Dr. Markowitz is expert op het gebied van psychotherapie, cognitieve therapie en medicatie. Hij is hoogleraar klinische psychiatrie aan Columbia University in New York en onderzoeker aan het New York State Psychiatric Institute.