Ik wil sprankelen... al is het maar even

Naar aanleiding van foto's en dagboekfragmenten reflecteert judit Dani openhartig op haar leven met ME, kanker en polyartritis. In 1993 kreeg zij ME, een ziekt... » 

Naar aanleiding van foto's en dagboekfragmenten reflecteert judit Dani openhartig op haar leven met ME, kanker en polyartritis. In 1993 kreeg zij ME, een ziekte die officieel nog steeds niet bestaat, maar wel je hele leven op zijn kop zet. In een wereld vol onbegrip, onwetendheid, onduidelijkheid en onzekerheid moest zij zich staande zien te houden. Letterlijk en figuurlijk. Tien jaar later werd borstkanker geconstateerd. Een duidelijke diagnose en een concrete behandelplan vormden- hoe afschuwelijk ook - een verademing: 'Ik heb kanker, dus ik besta!' Haar leven zag er ineens weer totaal anders uit. Eind 2005 werd ze geveld door polyartritis, onder meer het gevolg van een medicijn tegen kanker.
In dit boek geeft zij zich bloot. Zo deelt zij met de lezers niet alleen haar diepste diepste gedachten, maar ook de fysieke aspecten van de borstkanker, van amputatie tot en met reconstructie. Ondanks alles blijft ze de positieve kanten van het leven zien: 'Zonder dalen geen Bergen en zonder zorgen geen blijheid. Ik tel mijn zegeningen en dat zijn er best veel. Natuurlijk heb ik ook mijn moeilijke dagen, maar wie niet?!' «