In zijn klassieke 'Ich und Du' uit 1923 formuleert de befaamde joodse godsdienstfilosoof (1878-1965) in essayistische, vaak poetische stijl het levensinzicht da... » 

In zijn klassieke 'Ich und Du' uit 1923 formuleert de befaamde joodse godsdienstfilosoof (1878-1965) in essayistische, vaak poetische stijl het levensinzicht dat hij won in jaren van intensieve gerichtheid op het chassidisme: de mens kan slechts 'ik' zeggen dankzij het 'jij', zijn verhouding met anderen is dialogisch. Door dit religieus te duiden ('in ieder Jij spreken wij het eeuwige aan') wordt ook de verhouding tot God dialogisch: wij kunnen Hem niet beschrijven, maar alleen aanspreken; ons leven is een existentiele dialoog met het eeuwige Jij. Rationaliteit verenigd met spiritualiteit biedt Buber geen leer, maar levenswijsheid. In onze individualistische tijd heeft zijn 'wijsbegeerte van de ontmoeting' nog niets van haar actualiteit verloren. De vertaling van Van Houte 'Ik en gij', die Bijleveld in acht drukken uitbracht, verliest door die van Storm niets van haar betekenis: soms zal men de ene, soms de andere prefereren. Het vernieuwende van die van Storm is, dat ze iets heeft van de directheid van Bubers bijbelvertaling. Daartoe draagt ook het 'jij' i.p.v. het 'gij' bij. Met o.m. een nawoord van Buber en welkome aantekeningen. Voorname vormgeving, duidelijke druk. «