Book
Elk jaar op 5 februari wil oma Agata haar kleindochter Agatina bij zich hebben, om haar te leren hoe ze de gebakjes moet bereiden ter ere van de heilige naar wie ze beiden zijn vernoemd. Terwijl ze de lekkernijen in de vorm van vrouwenborsten, de minne, aan het kneden zijn, vertelt oma over de vrouwen in hun familie. Behalve het recept van de gebakjes laat oma Agata vele opmerkingen, volkswijsheden en raadgevingen aan haar kleindochter na: ingrediënten die onmisbaar zijn om een vrouw van haar te maken. Daar, temidden van de geur van ricotta en chocola, luistert Agatina ademloos naar lu cuntu, het verhaal van haar oma, en wordt de grootse geschiedenis van twee Siciliaanse families opgerakeld vooral die van de vrouwen; trots of bekrompen, verlegen of hartstochtelijk als ze zijn. De stem van de jonge Agatina neemt de lezer mee door een eeuw lang geschiedenis, om zo kennis te maken met haar omas, overgrootmoeders en tantes. Hun borsten hebben voor elk van hen een speciale betekenis: ze zijn groot of vrijwel afwezig, ongevoelig of uiterst vruchtbaar, ze worden schaamteloos bemind of juist verwaarloosd door onverschillige mannen, ze zijn gezond of ziek, en ze vormen de sleutel tot het onthullen van de intiemste geheimen van de vrouwen met hun trots en hun buitengewone vermogen zich te onderwerpen aan de keiharde wetten van de mannenwereld.
«
Boeklezers.nl is a network for social reading. We help readers discover new books and authors, and bring readers in contact with each other and with writers. Read more ».
Guiseppina Torregrossa
Het verhaal van de minne
Agatina vertelt het verhaal van de vrouwen van haar familie. Over haar oma’s, tantes en overgrootmoeder en hun zware leven als vrouwen op Sicilië, waarin de heilige Agathe en gebakjes in de vorm van haar borsten een hele belangrijke rol speelt.
Tussendoor heb ik eraan gedacht om het boek weer weg te leggen, zelfs al begon het erg interessant. De hoeveelheid aan Italiaanse voornamen, achternamen en bijnamen maakten het een tijdje wat moeilijk te volgen, maar zodra het in het verhaal over een kleiner aantal personen ging was het heel erg interessant en ik ben dan ook blij dat ik toch doorgegaan ben.
De karakters zijn goed uitgediept en hoewel het bijna niet te geloven is hoe de vrouwen uit vorige generaties daar hebben geleefd, is het zo goed geschreven dat je het je tóch helemaal kunt voorstellen.
Oktober 2010 - Bianca van Strien