Eindelijk ben ik er dan aan toegekomen om dit boek te lezen.

Het heeft de verwachtingen die ik had deels niet waargemaakt: de tekst op de achterflap suggereert dat het een superspannend boek is, maar voor mij was het dat niet. Ik was nieuwsgierig naar wat er ging gebeuren, maar zat niet op het puntje van mijn stoel, klaar om de hoofdpersoon te waarschuwen dat er iets staat te gebeuren wat ik als lezer wel weet maar hij nog niet. (Soms heb ik dat met een superspannend boek...)

Ik vond het intrigerend: het verhaal, de manier van vertellen, de andere kijk op de geschiedenis. Het was een pageturner, omdat het verhaal ergens hen gaat, waarvan ik geen idee had. En ik wilde dat juist graag weten. De flashbacks met de geschiedenis van de twee broers en van het Smaragden Oog en de laatste tsaar van Rusland: ik heb het in één ruk uitgelezen.

En ja, het is een roman, dat wil zeggen, dat de geschiedenis op een fictieve manier wordt weergegeven. Omdat er zoveel speculaties over de dood van Nicolaas en Alexandra en hun kinderen zijn (geweest) was het bijzonder leuk om dit te lezen.

En het einde? Erg verrassend. Ik ben benieuwd naar de volgende boeken in deze serie.

Sinds we in Rusland zijn geweest, heb ik een zwak voor Russische verhalen. Dit is een originele Russische detective met een historische achtergrond. Het is misschien handig om een beetje de geschiedenis van Rusland te kennen om het verhaal helemaal te waarderen. Het is niet echt spannend maar wel onderhoudend en boeiend geschreven.