Wat had het manneke met een dode kampbeul van doen? Alsof Schwoppeke zijn gedachten had geraden, zij hij: ‘U zult zich afvragen waarom ik hier ben. De reden is ... » 

Wat had het manneke met een dode kampbeul van doen? Alsof Schwoppeke zijn gedachten had geraden, zij hij: ‘U zult zich afvragen waarom ik hier ben. De reden is mijn oom Paddeke Uijenkruijer die onlangs, bijna negentig jaar oud, in een tehuis overleed.’
‘Ach,’ knikte de Schaduw meelevend.
‘Ja,’ zei Schwoppeke. ‘Maar vijfenzestig jaar eerder, in 1944 wás hij al doodverklaard, en wel in het concentratiekamp Dachau waar de u bekende Theodor Bonnermann toen commandant was.’

Wanneer monsieur Charles C.M. Carlier, alias de Schaduw, bij zijn goede vriend Jean d’Aubry thuis een ontmoeting heeft met een zekere Schwoppeke Uijenkruijer, kan hij niet bevroeden dat diezelfde dag nog twee moorden zullen worden gepleegd. Twee moorden die met elkaar te maken hebben, zo blijkt algauw, maar waarvan niet duidelijk is wat het verband is met het dagboek dat Schwoppekes oom bijhield en dat na de moord verdwenen is. Of met de in 1943 genomen foto die Schwoppeke de ochtend van zijn moord ontving van een mysterieuze jonge Nederlandse vrouw.
Het is het begin van een merkwaardig schaduwiaans avontuur, om niet te zeggen een hóógst merkwaardig avontuur dat de Schaduw later als Het mysterie van de Nachtwacht in zijn roemruchte annalen bijschreef, goudgerand omlijst en als altijd getoonzet op die meeslepende melodie van de Mars van de Tinnen Soldaatjes.
«