Albert Goeman (1920) is al lang schrijver. Vanaf de jaren dertig schreef hij verhalen en vanaf mei 1940 hield hij een oorlogsdagboek bij. Maar tijdens zijn druk... » 

Albert Goeman (1920) is al lang schrijver. Vanaf de jaren dertig schreef hij verhalen en vanaf mei 1940 hield hij een oorlogsdagboek bij. Maar tijdens zijn drukke leven als melkboer en slijter in Yerseke kwam van het schrijven niet zoveel. Vanaf de jaren negentig kwamen er echter steeds meer verhalen die veelal gepubliceerd zijn.

In deze bundel zijn er een twintigtal opgenomen. Het titelverhaal Het hoefje aan de dijk is in het Nederlands geschreven. In dit verhaal blikt Goeman terug op zijn afkomst. De andere, veelal anekdotische verhalen, zijn geschreven in Bevelands dialect. De taal waarin Goeman zijn eerste woorden sprak en waarmee hij opgevoed is in Yerseke. De plaats waar Goeman nog steeds woont.

Inleider en Zeeuws historicus Jan Zwemer noemt dit boek een waardig afscheid van een bewogen mens. Hij voegt eraan toe: 'Ik hoop dat u het met smaak leest en de verhalen weet te waarderen.'

Goeman zelf sluit af met de woorden: 'Lezen verkwikt de geest'. «