Reico Suzuki, heeft in 1994 de tekst van dit boekje geschreven in het Engels. Het was een cadeau aan Vlado voor zijn 17e verjaardag. Het is vertaald door Wijnan... » 

Reico Suzuki, heeft in 1994 de tekst van dit boekje geschreven in het Engels. Het was een cadeau aan Vlado voor zijn 17e verjaardag. Het is vertaald door Wijnand van de Meeberg. Dit boekje is gemaakt om twee mensen, die mij heel erg dierbaar waren, te laten voortleven.In de eerste plaats, mijn lieve zoon Vlado, die mij ontvallen is toen hij pas dertig jaar oud was.In de tweede plaats, Reico Suzuki, een zeer dierbare Japanse vriendin, die als een tweede moeder voor mijn zoon Vlado was. Zij mocht niet ouder worden dan vijftig jaar.Vlado was een kind met heel veel liefde in zich. Er stak geen greintje kwaad in hem. Hij genoot van het leven en het leven genoot van hem. Iedereen in zijn omgeving hield van hem en nu is hij er niet meer. Maar ik hoop vanuit het diepste van mijn hart, dat hij mag voortleven door dit boekje, waarin een van zijn bijzondere visavonturen wordt verteld, met daarbij prachtige tekeningen van zijn eigen hand.Tanja Sumkarosko «