In het vroege voorjaar van 2007 begonnen Perry Pierik en Wim Huijser aanhun correspondentie. Ze besloten elkaar te schrijven over de waan van dedag in uitgevers... » 

In het vroege voorjaar van 2007 begonnen Perry Pierik en Wim Huijser aanhun correspondentie. Ze besloten elkaar te schrijven over de waan van dedag in uitgeversland. De een vanuit het perspectief van de boekenuitgever, deander vanuit zijn functie in de wereld van het tijdschrift. Beiden delend in hunontembare liefde voor het boek. Zware en luchtige thema’s wisselden elkaar ineen razend tempo af. Martin Ros, C. Buddingh’, Francesco Carotta, WillemFredrik Hermans en Erich Ludendorff blijken achteraf de namen te zijn diehet meest genoemd waren. Toen de correspondenten aan het eind van het jaarbesloten hun brieven te bundelen, resulteerde dat in De inkt van Arcadia.Inmiddels zijn Perry en Wim een jaar verder. Met schrijven zijn ze nietopgehouden. De thema’s hebben zich verder verbreed. Al schrijvend verbazenze zich over hun eigen geschriften: ‘Is het toch een vorm van voyeurisme,verwachten lezers in dagboeken en brieven toch een blik te kunnen werpenop het geheime leven? Iets dat eigenlijk aan het oog onttrokken had moetenblijven, maar toevallig toch te boek is gesteld?’ «