Eduard heeft zichzelf overwonnen: hij is een dagboek begonnen. Een uiterst geheim dagboek. Hij speelt met vuur, want hij loopt het risico, dat het ontdekt gaat ... » 

Eduard heeft zichzelf overwonnen: hij is een dagboek begonnen. Een uiterst geheim dagboek. Hij speelt met vuur, want hij loopt het risico, dat het ontdekt gaat worden door mensen die er wel in staan, maar die er buiten moeten blijven. Want ze snappen Eduard toch niet en dan gaan ze zich alleen maar met hem bemoeien. Hij heeft het vreselijk moeilijk. Zijn moeder raakt in de war en naarmate het met haar erger wordt, wordt het voor Eduard zelf ook steeds moeilijker om greep op het leven te houden. Hij functioneert steeds minder goed op zijn werk, durft geen initiatieven te nemen en koestert een wanhopige liefde voor de juffrouw van de bloemenwinkel.
In dit hilarische boek zet Theo Sponselee een parodie op het leven neer. Met scherpe pen tekent hij zijn gefrustreerde hoofdpersoon sterk en overtuigend. De langzame ontsporing gaat zo geleidelijk, dat je als lezer meegezogen wordt in Eduards eigen uitzichtloze spiraal. Hij bezorgt de lezer het zweet in de handen en soms kramp in de kaken.
«