Een korte toelichting. De tekst van dit boekje is geschreven in 2002. Ik was op dat moment bezig onderzoek te doen ten behoeve van een ander boek, dat een aanta... » 

Een korte toelichting. De tekst van dit boekje is geschreven in 2002. Ik was op dat moment bezig onderzoek te doen ten behoeve van een ander boek, dat een aantal jaren later is verschenen. De voorliggende tekst is geboren uit een ontmoeting tussen de stellingen die geponeerd zijn door een briljante, breed georiënteerde onderzoeker uit Duitsland - Theweleit - en het boek van een Belgische fascist die met zijn beeldspraak, met zijn taalgebruik in het algemeen, inzicht geeft in de structuur van zijn denken. Dankzij het feit dat hij in het Frans schreef, kon ik een poging wagen om enkele van mijn intuïties nader te analyseren; om proefondervindelijk na te gaan of een bepaalde theorie van het fascisme, ontwikkeld door Klaus Theweleit, vatbaar was voor verificatie. De lezer kan constateren dat er in Theweleits theorie waarheid schuilt, zoals er overigens ook waarheid schuilt in andere gedachtegangen waarin ik me heb verdiept: brede lanen, braakliggende terreinen, doodlopende steegjes of onverhoeds gapende gaten, waar de theorie die het uitgangspunt vormde, langs en doorheen voert zonder ze ooit volledig te kunnen incorporeren. Want het onderwerp is van dien aard dat het, hoe streng afgebakend ook, altijd weer aan de ene of de andere kant weet te ontsnappen. Altijd weer zullen de diepere lagen, eenmaal blootgelegd, gepaard blijken te gaan met andere onvermoede diepten, die soms in zichzelf besloten zijn en er dan aan de buitenkant glad, saai en banaal uitzien, maar die altijd weer kunnen openbarsten onder de voeten van degene die zich daar waagt. J.L.Tekst gevolgd door een nawoord van Klaus Theweleit «