Deze nascholingscursus gaat over halitose, waarbij naar de oorzaak onderscheid kan wordengemaakt tussen orale halitose en andere typen halitose. Bij orale halit... » 

Deze nascholingscursus gaat over halitose, waarbij naar de oorzaak onderscheid kan wordengemaakt tussen orale halitose en andere typen halitose. Bij orale halitose breken bacteriënvoedselresten, biofilm, tandsteen en vloeistoffen af. De afbraakproducten zijn voornamelijkzwavelgassen. In ongeveer 85-90% van de gevallen is tongbeslag de oorzaak van orale halitose.Het belangrijkste andere type halitose is bloedtransporthalitose, waarbij in organen geproduceerdechemische stoffen via het bloed naar de longen worden getransporteerd en daar het lichaamverlaten als vies ruikende gassen.Halitose kan een persoonlijk psychosociaal probleem zijn. In het sociale verkeer treft 90% vande mensen wel eens iemand die halitose heeft, 40% zelfs dagelijks of wekelijks. Of men eenpersoon bij wie men merkt dat hij halitose heeft, ook vertelt dat hij halitose heeft, hangt af vande sociale afstand tot die persoon. Hoe groter de sociale afstand, des te groter de kans dat ditniet gebeurt. Naarmate men zijn eigen mondgeur slechter beoordeelt, houdt men daar meerrekening mee, bijvoorbeeld door een bepaalde afstand tot anderen te bewaren.Voor het diagnosticeren van halitose bestaan diverse meetmethoden, waarvan organoleptischonderzoek, gaschromatografie en registratie van de concentratie van zwavelverbindingen debelangrijkste zijn. De behandelmogelijkheden zijn gebruik van maskerende middelen, mechanischeverwijdering van voedselresten, biofilm en bacteriën, chemische bestrijding van bacteriënen uitschakeling van zwavelgassen met chemische middelen. Ter illustratie van de behandelingvan patiënten met halitose worden enkele ervaringen met een halitosespreekuur vermeld. «