Waarom zijn er geen boeken met een vroedvrouw in de hoofdrol? Dat vroeg Terri Coates, zelf een praktiserende Britse vroedvrouw zich in 1998 af in een vakblad voor vroedvrouwen. Ze had onlangs een onderzoek gedaan naar het voorkomen van deze professie in de Engelse literatuur, was daarbij menig arts of verpleegkundige in een glansrol tegengekomen, maar een vroedvrouw was hoogstens een vaag figuur op de achtergrond. Waarom zijn ze er niet, terwijl een bevalling vaak één en al drama en emotie is en daarbij meestal ook een vroedvrouw aanwezig is? Ze besloot haar artikel met de woorden: 'Misschien is er ergens een vroedvrouw die voor de verloskunde kan doen wat James Herriot ooit voor de veeartsenij deed'. De destijds 63 jarige Jennifer Worth, die haar carrière als vroedvrouw al lang geleden beëindigd had las de woorden en ging de uitdaging aan. Daarbij putte ze uit haar zeven jaar ervaring als jonge verloskundige in één van de armste wijken van het naoorlogse Londen.Met grote levendigheid vertelt Jennifer Worth vervolgens over de tientallen zwangere vrouwen die ze in haar begin periode ontmoet en over haar belevenissen met haar mede studentes en de soms excentrieke nonnen van het klooster. Ondanks de grote armoede en de hardheid van het bestaan ondervindt ze er veel vriendelijkheid, begrip, en maakt ze kennis met de sprankelende immer aanwezige Britse humor.Het zijn niet alleen de zwangere vrouwen en de nonnen die in haar boek aandacht krijgen. Ook de miserabele omstandigheden waarin de grote gezinnen wonen en de pijnlijke consequenties van politieke en maatschappelijke bemoeienissen met de East-Enders komen voorbij. Haal de vroedvrouw! is het eerste deel van een trilogie, waarvan de overige delen Shadows of the Workhouse en Farewell to The East End, nog niet in vertaling zijn verschenen. Wat mij betreft wordt daar niet te lang mee gewacht, want dit krachtige, levendige en onopgesmukt geschreven verhaal smaakt naar meer.