<strong>Grief en hoongelach</strong> is het autobiografische relaas van een pijnlijk proces van politiek-ideologische ontnuchtering, in de jaren zeventig met de... » 

Grief en hoongelach is het autobiografische relaas van een pijnlijk proces van politiek-ideologische ontnuchtering, in de jaren zeventig met de revolutie op Cuba en later met de Sandinistische revolutie in Nicaragua. Als journalist stelde hij zich aanvankelijk in dienst van beide revoluties. Ingebed in een tragische, familiekroniek, beschrijft het boek de ontluistering van de auteur, wiens dramatische levenservaring met een stortvloed van lachwekkende anekdotes en zwartgallige humor zowel wordt gerelativeerd als verteerbaar gemaakt.Theo Peters (1953), werd in 1982 aangesteld als Spaanstalige correspondent in Nederland van het Nicaraguaanse persagentschap ANN. Van 1985 tot1987 heeft hij dezelfde functie in Mexico uitgeoe- fend. Na zijn vertrek bij ANN werkte hij van 1987 tot 1990 als correspondent van het Cubaanse persbureau Prensa Latina in Mexico-Stad.Van 1990 tot 1995 was hij werkzaam als Spaans- enDuitstalige correspondent van de Deutsche Prese-Agentur (dpa) inMexico-Stad. In 1999 werd hij, na een verblijf van vier jaar in Hamburg, als redacteur naar de nieuwe Spaanse centrale van dpa in Madrid overgeplaatst, waar hij van 2011 tot 2013 ook als correspondent van de Duitse nieuwsdienst van dpa werkzaam is geweest. Sinds september 2020 woont hij in de Mexicaanse stad Querétaro. «