Dit boek getuigt van een zoektocht naar goede zorg voor mensen met dementie in het verpleeghuis, maar is ook breder toepasbaar. De thematiek raakt aan diverse, ... » 

Dit boek getuigt van een zoektocht naar goede zorg voor mensen met dementie in het verpleeghuis, maar is ook breder toepasbaar. De thematiek raakt aan diverse, wijdvertakte, vraag- en antwoordcomplexen: over goede zorg, over professionaliteit, over dementie, en over de omgang met hulpbehoevende medemensen. In de wereld van de professionele zorg- en hulpverlening bestaat hierover reeds veel kennis(ontwikkeling). Dit boek sluit daarbij aan, maar tevens probeert het professionele zorgverlening met kritische distantie te bezien en met verwondering te kijken naar hoe we in onze samenleving met dementie omgaan, dementie duiden, en hoe culturele vooronderstellingen de professionele zorgverlening in dezen kleuren. De voedingsbodem voor deze kritische en verwonderende zienswijze is de theorie van de presentie zoals ontwikkeld door Andries Baart. De theorie van presentie maakt deel uit van de stroming van zorgethiek waarin ook het werk van Annelies van Heijst staat, die het aansprekende concept `menslievende zorg ontwikkeld heeft.Centraal in het boek staan mensen met dementie die jammeren terwijl zij professionele zorg ontvangen in het verpleeghuis. Ze hebben het, in ieder geval op dat moment, niet of zelfs helemaal niet naar hun zin, en veel professionals valt het dan zwaar om hun die zorg te verlenen. Over die alledaagse realiteit gaat deze studie die eerder is uitgegeven als proefschrift Relationele afstemming. Presentieverrijkte verpleeghuiszorg voor mensen met dementie. Deze versie is geworteld in het originele proefschrift, maar ontdaan van de ballast die een wetenschappelijke publicatie vereist. «