Door de versnelde diversiteit van onze samenleving en samenlevingsvormen is de thuissituatie voor vele kinderen en jongeren minder en minder het klassieke gezin... » 

Door de versnelde diversiteit van onze samenleving en samenlevingsvormen is de thuissituatie voor vele kinderen en jongeren minder en minder het klassieke gezin. Nieuwsamengestelde gezinnen, eenoudergezinnen, gezinnen met een andere culturele achtergrond, ... het plaatst scholen voor een andere manier van omgaan met het thuisfront van leerlingen. Scholen moeten ook rekening houden met een complex geheel van meerdere juridische kaders, bijvoorbeeld bij een echtscheiding.

Bovendien rijzen er steeds meer vragen over de opvoedende rol van de school. Niettemin blijven ouders - ondanks de grote vraag naar opvoedingsondersteuning - de eerste en belangrijkste opvoeders.

De Vlaamse Onderwijsraad verkende de relatie tussen gezin en school. Al bij al zit het goed met de relatie. School en gezin delen in grote mate dezelfde zorgen en het besef groeit dat betrokkenheid van ouders verschillende vormen aanneemt. Toch staat deze relatie soms ook onder druk: ouders die moeilijker te bereiken zijn, ouders die zich te veel als veeleisende klant opstellen, scholen die moeilijk kunnen omgaan met kritiek, ...

In de verkenning kwamen een aantal hefbomen bovendrijven, zowel op lokaal schoolniveau als op centraal niveau. Luisteren naar kinderen en jongeren werpt een ander licht op de relatie tussen gezin en school. Zij blijken zelf een actieve (regisseurs)rol te hebben en vinden het belangrijk om grenzen tussen de verschillende levenssferen te respecteren.

Dit boek bundelt de bijdragen van enkele academici en praktijkdeskundigen aan de probleemverkenning. De denkgroep onder het voorzitterschap van Guido Knops geeft in een synthesetekst enkele perspectieven mee voor het debat over de (nieuwe) verhouding tussen gezin en school en de maatschappelijke opdracht van onderwijs.

Met bijdragen van o.a. Dimitri Mortelmans, Ignace Glorieux, Onderzoekcentrum Kind & Samenleving, Hans Van Crombrugge, Hilde Colpin, Machteld Verbruggen. «