De cover is heel sprekend. Een gezicht in het donker, iemand zonder gezicht, zonder woord, iemand die alleen staat. In het licht de details die spreken. Een mond die ‘sssst’ zegt met een vinger erop. Typerend voor het moeten zwijgen, het geen stem hebben. Dit boek vertelt over de dingen die verzwegen werden maar nu bespreekbaar zijn.
De schrijfstijl van Louelle is heerlijk vlot om te lezen. Wat belangrijk is bij dit soort van verhalen is dat het voor de lezer niet te zwaarwichtig wordt. Het verhaal bevat moeilijke passages maar worden altijd weer positief afgewisseld zodat je als lezer niet verstikt in het verhaal. Het is een boek met een lach en een traan.
Het verhaal is niet chronologisch opgebouwd maar start op een punt in haar leven waarop ze zich vragen begint te stellen. Het moment waarop ze het allemaal niet meer kan plaatsen. Ze voelt zich niet goed meer in haar vel, ze snapt zichzelf niet meer. Dan gaat ze op zoek naar de oorzaken. Het verhaal springt van hier naar daar in de tijd. Kenmerkend voor de flarden die in haar geheugen naar boven komen om uiteindelijk te komen tot haar vroege jeugd en zo weer naar het heden te springen. Door deze opbouw van het verhaal kan je als lezer als het ware in haar hoofd kruipen en haar zoektocht mee beleven.
Ze beschrijft de mannen in haar leven als wolven, verschillende types van wolven waardoor ze zich als lam laat inpakken. De beeldspraak waarmee ze hen beschrijft is prachtig.
Louelle is een erg levenslustige, actieve vrouw die zich laat inpakken door de verkeerde mannen. Ze beschrijft wat ze allemaal meemaakt en schuwt niet om het allemaal te vertellen. Soms zijn de dingen die ze meemaakte erg schokkend. Daarbij praat ze zichzelf natuurlijk niet helemaal goed, ze heeft soms ook zelf schuld aan dingen die gebeurd zijn. Wat vooral naar boven komt is de kracht en moed waarover ze beschikt om een eind te maken aan deze mensonterende situaties. Vooral haar kracht als moeder die haar kinderen enorm graag ziet, de kinderen die haar ook sterken in haar gevecht, haar gozertjes. Je vraagt je soms af waar ze de kracht vandaan heeft gehaald om door te zetten.
Je wordt als lezer helemaal meegezogen in het verhaal. Een boek dat je in één ruk uitleest. Een verhaal dat moet verteld worden en andere vrouwen kan helpen in hun strijd tegen mishandeling. Bedankt Louelle om mij jouw verhaal te vertellen.