Faye is een tienjarig meisje dat soms een beetje onhandig is. Op een dag ziet Faye iets aan een tak hangen en dit trekt haar aandacht en ze wil het graag pakken. Maar dan opeens ligt ze in het water en wordt gered door Sean. Sean is ongeveer 7 jaar ouder. Faye roept Sean uit tot haar persoonlijke held ... Sean speelt gitaar in een band in repeteert in een nabijgelegen schuur en Faye gaat er regelmatig langs om te luisteren. Er ontstaat een vriendschap waar eigenlijk niemand tussen kan komen. Faye wordt volwassen en gaat op zoekt naar zichzelf en de liefde. Maar tijdens deze zoektocht naar de ware staat de vriendschap met Sean niet in de weg ...

In het begin van het boek had ik niet echt het idee dat het een liefdesverhaal zou zijn omdat het begint met Faye als tienjarig meisje. Naarmate je verder in het boek komt groeit niet alleen het verhaal maar ook merk je de verandering dat het inderdaad om een echte love story gaat die ook zijn hindernissen kent. Faye en Sean de twee hoofdfiguren zijn goed uitgewerkt en zijn sterke persoonlijkheden. Je sluit beide vanaf het begin meteen in je hart en je leeft mee met ze in hun zoektocht naar de volwassenheid.

Marina hanteert een schrijfstijl die helemaal past in de stijl van een echte love story maar ook niet schuwt van een probleem als alcoholisme. Dit wordt even aangekaart en heel mooi in het verhaal verwerkt. Marina heeft een debuut neergezet dat er mag wezen en als je het uit hebt zit je met een glimlach op je gezicht nog na te genieten van deze zeer hechte vriendschap.