Ze houdt van mij,
ik houd van mij,
ik houd niet van mij.
'Gewoon. Een gedacht gedicht. Een vers vers. Een vluchtig woordje dat nog nat van zij... » 

Ze houdt van mij,
ik houd van mij,
ik houd niet van mij.
'Gewoon. Een gedacht gedicht. Een vers vers. Een vluchtig woordje dat nog nat van zijn geboorte nu aan het drogen is aan het dunne koordje van dit gesprek voor mijn bek. Nu mij iedere transpiratie wordt ontzegd, ben ik rijp voor de inspiratie. Ik heb slechts de taal om mijn bot lot te vieren. Daarom staak het daden en steek van wal met het praten. Het is woord en spelen. Ik roep de glad-van-tong-iatoren in de arena. Zij die gaan spreken, groeten u. Gun mij het genot van het lettergekletter. Geen staatsgreep maar een lettergreep. De wonde van het stilzitten wordt gebet, gealfabet, door het wonder van de taal. Het is tijd voor een taaltje van eigen kunnen. En jij ook. Jij ook, ik heb je woordnodig. '
Dimitri Leue schrijft op een grappige en vaak ontroerende manier over wat te groot is voor woorden: de liefde. Verhalen en gedichten over het opperste geluk en het diepste ongeluk. Steeds weer hetzelfde verhaal met andere woorden, andere namen.
MET AUDIO-CD:
de muziek die Antoon Offeciers schreef bij de teksten brengt je meteen in de juiste stemming. «